غزلیات عاشقانه سعدی
ابومحمّد مُشرفالدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) شاعر و نویسندهٔ پارسیگوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ و حتی بهطور مطلق، استاد دادهاند. او در نظامیه بغداد — که مهمترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب میآمد — تحصیل و پس از آن بهعنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود، شیراز، برگشت و تا پایان عمر آنجا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شدهاست که به سعدیه معروف است.
- Reza Rezaei
- آقا مجرد کردستان
- مشغول به کار علوم ریاضی و فنی مکانیک
قبایل ترک نژاد (ایگوری) دوازده برج را در آسمان می شناختند و نام دوازده سال را با قیاس دوازده برج آسمانی ، وضع کرده و عقیده داشتند که در هر سال ، خلق و خوی مردم و وقایعی که پیش می آید ، شبیه به جانوارانی می شود که آن سال منسوب به اوست .
ایرانیان در گذشته اسامی سال ها را ، از تقویم ایگوری به شرح زیر اقتباس کرده اند : سال موش ، سال پلنگ ، سال نهنگ ، سال اسب، سال میمون ، سال سگ ، سال گاو ، سال خرگوش ، سال مار، سال گوسفند ، سال مرغ، سال خوک.
عاشق ،کور است ( عاشق عیوب و نواقص معشوقه را نمی بیند و فقط محاسن اورا می بیند)
نويسنده كتاب معروف تائيس .......مي باشد.
پاسخ صحیح را به صورت شماره سوال:پاسخ صحیح به شماره 5000 2853 080 909 پیامک کنید. مثال: از چپ به راست بخوانید 1495:1 |
در صورت ویژه بودن امتیاز آن به شما اضافه خواهد شد.