ای به دوش افکنده گیسو

این همه آشفته حالی ، این همه نازک خیالی / ای به دوش افکنده گیسو از تو دارم از تو دارم
این غرور و عشق و مستی ، خنده بر غوغای هستی / ای سیه چشم و سیه مو از تو دارم از تو دارم
این تو بودی کز نظر خواندی به من درس وفا را / این تو بودی کآشنا کردی به عشق این مبتلا را
من که این حاشا نکردم / از غمت پروا نکردم
دین من دنیای من از عشق جاویدان تو رونق گرفته / سوز من سودای من از نور بی پایان تو رونق گرفته
من خود آتشی که مرا داده رنگ فنا می شناسم / من خود شیوه نگه چشم مست تو را می شناسم
دیگر ای برگشته م