اونوتموش شعرلر

امروز کسی آمد و روح مرا فراگرفت
ندانستم از کجا آمد و به کجا گرفت
بودم دمی رها از این مردمان بی وفا
کرشمه ای زما نمود و روحی ز ما گرفت
گفتم اش هستم اسیر نرگس چشمان تو
او سخن را ناشنیده اندکی پروا گرفت
مانده ام در بهت و حیرانم ز کار زندگی
با چنین اعمال تو غم تا سر و پا را گرفت
انتظار دیدن رویت در این دل ماند ه است
انتظاری که صبوری را از این شیدا گرفت
کار ما گشته نوشتن از برای مهر تو
مهر تو دیوانه کرد و روح و دل یکجا گرفت
تا که گشتم عاشق و دیوانه و رسوای تو
زندگانی از برایم \"