دختردریا

بغض من حس غریب بی کسی است

ترس از یک عمر بی همنفسی است

ترس من از لحظه ی تنها شدن
ترس من از دختر دریا شدن

کرده ام عادت دگر بر این همه آوارگی
دختر دریا منم با موج های زندگی

گشته ام رام همین موجی که من را برده است
برده ام از یاد قفلی را که بر قلبم زده است

می روم آرام تا غرق همین دریا شوم
می روم تا گم شوم، شاید خودم دریا شوم