بهناام
بهناام
| بهناام | |
| |
 | |
| تاریخ عضویت: | 28 ارديبهشت 96 |
|---|---|
| تولد: | 22 دي |
| محل زندگی: | |
| جنسیت: | آقا، مجرد |
| تحصیلات: | علوم ریاضی و فنی، سایر (صنایع) |
| عضو ویژه | |
موزیک مورد علاقه بهناام
تشکر و قدردانی رسمی بهناام
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 22 دي 97
هزاران بار خدا را شکر که چنین روزی را آفرید تا باغ جهان نظاره گر شکفتن گلی چون تو باشد. .سالروز شکفتنت مبارک
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 9 دي 97
تشکر و قدر دانی بابت حضور گرم و مسمتر شما در سایت اورداپ
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 22 دي 96
امروز خورشید شادمانه ترین طلوعش را خواهد کرد///و دنیا رنگ دیگری خواهد گرفت//قلب ها به مناسبت آمدنت خوشامد خواهند گفت//فرشته آسمانی سالروز زمینی شدنت مبارک
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 13 دي 96
تشکر و قدردانی رسمی بهناام بابت حضور گرم در پاتوق
تصاویر ارسال شده بهناام
اره دان کن تا بشی مان نشی خان الکی اینو دان کن
دیس لاو اگ میخای اسمای اهنگارو بگم
خو رپ دوس دارم
زشته اینچیزا واسه بچع ااست
آرامش محض
یعنے حضور تو در هرثانیـہ ے من ...
☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯☯
☯☯☯(¯`*•.¸☯ ♫ ░D░E░L░T░A░N░G░I░ ♫ ☯¸.•*´¯)☯☯☯
لیلیوم گل
آقا بهنام عزیز
سلام عسل جان ارادت بنده هم تقدیم شما
سلام اقا بهنام گل تقدیمتون
عزیزای دلم مرسی فداتون بشم بخصوص...
وای از جناب پاچو بعیده این پستا
خالم تا زملنی که زنده بود لباس مشکی که برا پسره16سالش که شهید شدبود در نیورد
آخ مادر......وای مادر.....گفت الهی گرگ بیابون بشی....مادر نشی.......فدای یک نخ چادر نمازت..........حضرت مادر
کلمة الله ...مادر
تولدت مبارک بهنام اتکر....
ولی همین که اون پستو میذاره پشیمون میشه و خداحافظی رو کش میده و تا دو ساعت فقط زیر پستش خدافظی میکنه
همین که دکمه خروج رو میزنه شروع به ساخت یه آیدی جدید و حضور در سایت میکنه و فرت و فرت پست میذاره مثل یه حرفه ای خخخ
بعدش که آوا از آسیاب میفته با یوزر خودش یه سرک میکشه و میبینه که هیچکس به یادش نبوده و دوباره زندگی روزمره مجازیشو شروع میکنه
اسم این بیماری سندرم خدافظی از اورداپ هم گفته میشه
منبع: تجربیات خودم
سلام نانازا مرسی فداتون بشم ممنون که زحمت کشیدین
تولدت مبارک عزیز
انشالله دلت شاد و لبت خندون
اقا بهنام تولدتون مبارک گگگگللل
تولدتون مبارک باشه ان شاالله خوشبخت شین
آقا بهنام تولدتون موبارک
بهنام مخ زن تولـــــــدت هزاران بار مبارک باد
بعد از کلاس، آقای مدیر با کروات نویی که به خودش آویزان کرده بود گفت که کارم دارد و باید بروم به اتاقش؛ رفتم، بسته ای از کشوی میز خاکستری رنگ کهنه گوشه اتاقش درآورد و به من داد.
گفتم: این چیست؟
گفت: "باز کنید؛ می فهمید".
باز کردم، 900 تومان پول نقد بود!
گفتم: این برای چیست؟
گفت: "از مرکز آمده است؛ در این چند ماه که شما اینجا بودی بچه ها رشد خوبی داشتند؛ برای همین من از مرکز خواستم تشویقت کنند."
راستش نمی دانستم که این چه معنی می تواند داشته باشد؟! فقط در آن موقع ناخودآگاه به آقای مدیر گفتم: این باید 1000 تومان باشد، نه 900 تومان!
مدیر گفت: از کجا می دانی؟ کسی به شما چیزی گفته؟
گفتم: نه، فقط حدس می زنم، همین.
در هر صورت، مدیر گفت که از مرکز استعلام می‌گیرد و خبرش را به من می دهد.
روز بعد، همین که رفتم اتاق معلمان تا آماده بشوم برای رفتن به کلاس، آقای مدیر خودش را به من رساند و گفت: من دیروز به محض رفتن شما استعلام کردم، درست گفتی! هزار تومان بوده نه نهصد تومان! آن کسی که بسته را آورده صد تومان آن را برداشته بود، که خودم رفتم از او گرفتم؛ اما برای دادنش یک شرط دارم...
گفتم: "چه شرطی؟"
گفت: بگو ببینم، از کجا این را می دانستی؟!
گفتم: هیچ شنیده ای که خدا 10 برابر عمل نیکوکاران، به آن ها پاداش می دهد؟!
(مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها – قرآن کریم، سوره انعام، آیه160) ».
خاطره ای از استاد شفیعی کدکنی
چند روزی به آمدن عید مانده بود. بیشتر بچه ها غایب بودند، یا اکثراً به شهرها و شهرستان های خودشان رفته و یا گرفتار کارهای عید بودند؛ اما استاد بدون هیچ تاخیری سر کلاس آمد و شروع به درس دادن کرد ...
بالاخره کلاس رو به پایان بود که یکی از شاگردان خیلی آرام گفت:
«استاد آخر سال است؛ دیگر بس است!».
استاد هم دستی به سر خود کشید! و عینکش را از روی چشمانش برداشت و همین طور که آن را روی میز می گذاشت، خودش هم برای اولین بار روی صندلی جا گرفت.
استاد 50 ساله با آن کت قهوه‌ای سوخته که به تن داشت، گفت:
«حالا که تونستید من را از درس دادن بیاندازید، بگذارید خاطره ای را برایتان تعریف کنم:
من حدوداً 21 یا 22 ساله بودم، مشهد زندگی می کردیم، پدر و مادرم کشاورز بودند، با دست های چروک خورده و آفتاب سوخته، دست هایی که هر وقت آنها را می دیدم دلم می خواست ببوسمشان، بویشان کنم؛ کاری که هیچ وقت اجازه به خود ندادم با پدرم بکنم! اما دستان مادرم را همیشه خیلی آرام، بو می کردم و در آخر بر لبانم می گذاشتم.
استاد اکنون قدری با بغض کلماتش را جمله می کند:
نمی دانم شما شاگردان هم به این پی برده اید که هر پدر و مادری بوی خاصّ خودشان را دارند یا نه؟ ولی من بوی مادرم را همیشه زمانی که نبود و دلتنگش می شدم از چادر کهنه سفیدی که گل های قرمز ریز روی آن نقش بسته بود حس می کردم، چادر را جلوی دهان و بینی‌ام می گرفتم و چند دقیقه با آن نفس می کشیدم...
اما نسبت به پدرم؛ مثل تمام پدرها؛ هیچ وقت اجازه ابراز احساسات پیدا نکردم؛ جز یک بار، آن هم نه به صورت مستقیم.
نزدیکی های عید بود، من تازه معلم شده بودم و اولین حقوقم را هم گرفته بودم، صبح بود، رفتم آب انبار تا برای شستن ظروف صبحانه آب بیاورم.
از پله ها بالا می آمدم که صدای خفیف هق هق گریه مردانه ای را شنیدم، از هر پله ای که بالا می آمدم صدا را بلندتر می شنیدم...
استاد حالا خودش هم گریه می کند...
پدرم بود، مادر هم او را آرام می کرد، می گفت: آقا! خدا بزرگ است، خدا نمیگذارد ما پیش بچه ها کوچک شویم! فوقش به بچه ها عیدی نمی دهیم!... اما پدر گفت: خانم! نوه های ما، در تهران بزرگ شده اند و از ما انتظار دارند، نباید فکر کنند که ما...
حالا دیگر ماجرا روشن تر از این بود که بخواهم دلیل گریه های پدر را از مادرم بپرسم، دست کردم توی جیبم، 100 تومان بود، کل پولی که از مدرسه (به عنوان حقوق معلمی) گرفته بودم، روی گیوه های پدرم گذاشتم و خم شدم و گیوه های پر از خاکی را که هر روز در زمین زراعی همراه بابا بود بوسیدم.
آن سال، همه خواهر و برادرام ازتهران آمدند مشهد، با بچه های قد و نیم قد که هر کدام به راحتی، با لفظ "عمو" و "دایی" خطابم می کردند.
پدر به هرکدام از بچه ها و نوه ها 10 تومان عیدی داد؛ 10 تومان ماند که آن را هم به عنوان عیدی به مادر داد.
اولین روز بعد از تعطیلات بود، چهاردهم فروردین، که رفتم سر کلاس.
ب
بعد از کلاس، آقای مدیر با کروات نویی که به خودش آویزان کرده بود گفت که کارم دارد و باید بروم به اتاقش؛ رفتم، بسته ای از کشوی میز خاکستری رنگ کهنه گوشه اتاقش درآورد و به من داد. گفتم: این چیست؟ گفت: "باز کنید؛ می فهمید". باز کردم، 900 تومان پول نقد بود! گفتم: این برای چیست؟ گفت: "از مرکز آمده است؛ در این چند ماه که شما اینجا بودی بچه
اون تپل تو نیستی
ادامه ش
بهنام خخخ این ها همه اش تقصیر علیرضا همه مارومعتاد کرده خخخ
اره نرگس خودمو دیوانه کردم
بهنام تو هم زدی تو کار اتک؟ خخخخ
سامی تو که دستت تو کاره یه فکری برام بکن
خرسی خیلی بدی نامرد
خوبیم بت نیومدع
بهنام بینوا
چه زیبا.........ملت.........دولت................تحریم ها بر ما اثری ندارد............مای ملت.......مای دولت
چ عکس مفهومی
محمد
پسر کوهستان یجورایی باهات موافقم ولی این پستو بخاطر یکی گذاشتم تا بفهمه پیام میده نمیتونم جوابشو بدم بچه ها اشتب گرفتن
عاخی
بهناممم اینجا سنگل باشی بهتره
اوف پاچ نکن تا نشی
هرکی سینگله منم سینگلم دخیا
ببینم سلیقتون چطوره
اینستا چیه؟خوردنیه؟
از دست تو...
دختر خوشگلارو ببینی ک چی بشه
انوش 97سپاس
سلطان کارت درسته
میگه نافم تو پیشونیت
میگن اخه این که فحش نیست
میگه تو حساب کن اگه نافم بره تو پیشونیت دقیقا کجام میره تو دهنت؟!!!!
تازه امدم برادر ، معافمون کن.
استغفرالله
فدات مسعود جان یاد نبرد بین سورن و استرلینگ افتادم یهویی یادش بخیر
هستی بقول مسعود پیامبری بود واسه خودش خیلی باهاش حال میکردم
بهناام تو فکر قلب دخترهای سایت مخصوصا ساناز نمیکنی
حفظ الله........اگه میگفتن پیامبره....باور میکردم.......رب کریم.......همه چی تموم آفریده بودش
دادا بهنام خیلی گلی.....یاد خیلیا کردی
کاش بیاد دو سه تا عکس بذاره
یارو بدنساز اصفهانیه رو میگم
اینجا سازمان ملل متحد است. پیرمرد خمیده به ظاهر خواب بر کرسی نماینده بریتانیا کبیر تکیه زده است.
و هر چه اطرافیان وی را صدا میزنند که برخیز او همچنان خواب است در آخر با عصبانیت نسبت به مرد انگلیسی ، چشم باز میکند و می گوید : چقدر خشمگین میشوی وقتی یک بیگانه 5 دقیقه صندلی تو را بگیرد در حالی که نفت کشور من را ، کشور تو ۱۰۰ سال است که گرفته !!!
او دکتر محمد مصدق رهبر ملی شدن صنعت نفت است .
حیف که مُرد...
نکته ش چیه دسی جان
قشنگ بود، ولی نکته داره
انشالله که راه گم کنی و یه سری به اینجا بزنی واقعا مشتاق دیدارتم و میدونم که خیلیا هم دوست دارن
Delaram0077
هرجا هستی خوشحال و سلامت باشی انشالله
مسیح عاشق تو قاشق دلارامم نیستی
مسعودم 
تولدش مبارک
هر جا هست خوشوقت باشه و سلامت
عالیه که به یاد.دوستامون باشیم....لایک دادا
من همون دل آرامم ولی اسمم مسیحه
ساناااز بگیرش نذار فرار کنه از شانس گنده منه
خوابم میاد دخترا شب بخیر
سانازی تو ک داری جوش میدی بگووو ی دونم بسته اینترنت برام بفرسته
شماره اخه اینجا ک نمیشه خصوصی میدمت اینجا بهنام گفت نده پخش میشع شمارت 
بهنام سیو کن آقایی.... ووووووووووووووی شماره خاله زنگوله رو یادم رفته. حانی شماره بوگو. حانی چای تقسیم کنه بانک. خب مبارک بهنام منم شاباش موخام ها. 20 تومن شل کن زود باش
خسیس نشو دگ بهنام
شنیدم کارمند بانکم هستی پ وضعت خوبه 
سانازی ی شارژ ده تومنی ک این حرفارو نداره 
سانازبگو پ شمارمو بفرستم فقط مستقیم بفرستید شارژو 
شله لامصب
شب همتون گل گلی خوشگلای عمو
شبتان بخیر..خوش برگردین...☆○•°•○☆
شوگار وخیر
عاقبت بخیر
عاقبتمون بخیر.آمیییییییین
سوگند کیستی؟ بچه صحنه نیستی؟
رزی همه چاش
اره بهنام خخخخ.اونکه درش شکی نیس.حیف اهلش نیستم خخخ
دقیقا" کجاش
اوف اوف نپاچید؟
خودت قطعه خوبی هستی کریزی
خخخخ اوخی .پیدا کنم واست
الناز یه قزمیت دیدم صداش زدم
چجوریه
الان دیدم واقعا مچکرم شرمنده کردی
مسعودم
ممد فدات بشم عزیزم. عابدی بعله
اره حس خوبیه از طرف مدیریت دیده بشن
از شما تشکر نشده بود و دوستان دیگه ک دیروز ازشون تشکر شد
تشکر نطلبیده مراد است والا بوخودا . فردا باید برم سر کار هنوز نخوابیدم