قدری
حال خوبِ
بی ترس فردا را آرزوست

قلبت را آرام کن
یک وقتهایی بنشین و خلوت کن با تمام سکوت هایت
نگاه کن به اطرافت
به خوشبختی هایت
به کسانی که میدانی دوستت دارند
به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند
و به خدایی که تنهایت نخواهد گذاشت
گاهی یک جای دنج انتخاب کن
گاهی یک جای شلوغ
آرامش را در هر دو پیدا کن
هم درکنار شلوغی آدم ها
هم درکنار پنجره ای چوبی و تنها
دلمشغولی ها را گاهی ساده تر حس کن
باران را بی چتر بشناس
خوشحالی را فریاد بزن
و بدان که تو" بهترینی

چایت را بنوش؛
نگران فردا نباش
از گندم زار من و تو
مشتی کاه می ماند
برای بادها...

خوش باش دَمی
کِ زندگانی اینَست

من با رخ چون خزان
زردم بی تو
تو با رخ چون بهار
چونی بی من ؟!