یااسین
| یااسین | |
| لطفا عضو شوید | |
| چه بی گدار در قلبم زبانه میکشی خود را | |
|
| |
| تاریخ عضویت: | 29 فروردين 91 |
|---|---|
| تولد: | 2 فروردين |
| محل زندگی: | زنجان |
| جنسیت: | آقا، مجرد |
| تحصیلات: | فنی و حرفه ای |
| 91,774 ثانیه، حضور | |
| عضو تأیید شده | |
آخرین حضور: 27 بهمن 97 | |
| از خانه دلت چه خبر؟ | |
| بهترین کتاب هایی که خوانده ام | |
موزیک مورد علاقه یااسین
تشکر و قدردانی رسمی یااسین
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 18 دي 97
تشکر و قدر دانی بابت حضور گرم شما در سایت
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 11 آذر 97
تشکر و قدر دانی بابت حضور گرم شما در سایت
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 4 فروردين 97
صدای بهم خوردن بال معصوم فرشته ها می آید انگار آمدن تو نزدیکست. لمس بودنت مبارک داداش یاسین عزیز
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 10 اسفند 95
قدردان دوستانی هستیم که فراموش شدنی نیستند و حضورشان آرزو و دلگرمیست ممنونم که کنارمان هستید
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 12 آذر 95
* سپاس ویژه بابت ارسال پست های زیبا و همچنین مشارکت پرشور در پاتوق
توسط وبمستر اورداپ در تاریخ 9 مهر 95
سپاس بابت فعالبت مفید در سایت ♥
تصاویر ارسال شده یااسین
حرف زدن از خداحافظی، آسان است. حرف، باور کردنی ست. خداحافظی ست که کار را سخت می کند. اگر باور نکنی رفتنِ آدم ها را، اگر باور نکنی این خداحافظ ای که می گویند، واقعی است، هزاری هم که بگویند خداحافظ ، باز هم هستند، تمام نمی شوند. با وجودِ جای خالی شان که قرار است تا همیشه بماند.
پ.ن: خدا نگهدار
دلت اروم داداش....
یه آهنگ فوق العاده
سامان کامنتات
روی تکرارن
برگرد سفرت سلامت
درد دوری سخته ...
عزیز سفر کرده....................
دوستان گل
از هر گناهی توبه کردم .چشمان تو ایمان شد
چشمهایش بزرگ علوی 
جایی درونم
جایی کهنه در من
از انتظار زیاد
زخمی‌ست و بند نمی‌آید.
زخمی ست....
یااس
زهرا
گل سرخم چرا پژمرده حالي ؟
بيا قسمت کنيم دردي که داري
بيا قسمت کنيم ، بيشش به من ده
که تو کوچک دلي ، طاقت نداري
چه به میخانه ،چه محراب .،حرامم باشد......... گر به جز عشق توام هست تمنای دگر...!
جهان به اعتبار خنده ی تو زیباست بهشت من همین دقیقه ها همینجاست.
دوستان
لحظه لحظه زندگی ما مصادف است با نبردی سخت و نفس گیر...
باید طوری جنگید که گویی این آخرین نبردی است که تجربه میکنیم...
نمیگویم یا زندگی کنید یا بمیرید
نمیگویم بجنگید پیش از آنکه بمیرید
میگویم دم به دم بجنگید تا معنای زندگی کردن را دریباید
بجنگید چرا که این جنگ ابدی است...
داداش خوبم
بجنگید چرا که این جنگ ابدی است.......
یاسو جون
دوستان عزیز
دلم دریاست اما از تماشای تو میگیرد...
دلت آرومم
میگیرد......
چه عکسِ فوق العاده ای
گفتی چه خبر؟ از تو چه پنهان خبری نیست
در زندگی ام، غیر زمستان خبری نیست...
عالی
خبری نیست ...
روزی من چهل ساله می شوم و موهایم جوگندمی .حتما بازهم شب ها تنهایی قدم می زنم و باز هم هدایت می خوانم.آن روزها کم حرف تر و آرام تر می شوم.کمتر می خندم،بیشتر نگاه می کنم و عمیق تر فکر...حتی شاید سه شنبه ای بیاید و فراموشم شود در انقلاب سیگار کشیدن به چه معناست.
تو هم کمتر چشمانت می درخشد و به آراستگی قبل نیستی و هر گز خاطرت نیست نقاشی ام میان کدام کتاب فراموشی ات خاک می خورد..و اصلا برایت مهم نیست که تنها مخاطب زندگی یک مرد بودن چه حسی دارد. لابد آن موقع دخترت عاشق شده و تو سعی داری انتخاب منطقی را یادش دهی،دلیل عقلانی بخواهی و یک روز که سعی داری هوای یک عشق را از سر دخترت بپرانی،با هم سری به کتاب های دانشگاهی ات می زنیید.ناخودآگاه خشکت می زند و یک لبخند عمیق از انبار کهنه ی دلت بیرون می آید،نفست حبس می شود و من را به یاد می آوری و مقایسه بین یک همکلاسی دیوانه ی دوران جوانی ات با شریک زندگی کنونی ات گند بزند به تمام دلایل منطقی ات...
و بالاخره در چهل سالگی متوجه می شوی که عاشقی منطق ندارد و دوست داشت دلیل...
چهل سالگي و چلّه نشيني. * * * نشستن با خويش و رهايي ز هرچه رنگِ تعلّق نوشتنِ شعرها: بدونِ مخاطب شمردنِ روزها: بدون زمان ديدن: بدونِ چشم رفتن: بدونِ پا
عاشقی منطق ندارد و دوست داشتن دلیل ...
و بالاخره در چهل سالگی متوجه می شوی که عاشقی منطق ندارد و دوست داشت دلیل...
در ازدحام این همه ظلمت بی عصا
چراغ را هم را از من گرفته اند
اما من
دیوار به دیوار
از لمس معطر ماه
به سایه روشن خانه باز خواهم گشت
پس زنده باد امید
در تکلم کورباش کلمات
چشم های خسته مرا از من گرفته اند
اما من
اشاره به اشاره
از حیرت بی باور شب
به تشخیص روشن روز خواهم رسید
پس زنده باد امید
در تحمل بی تاب تشنگی
میل به طعم باران را از من گرفته اند
اما من
شبنم به شبنم
از دعای عجیب آب
به کشف بی پایان دریا رسیده ام
پس زنده باد امید
در چه کنم های بی رفتن سفر
صبوری سندباد را از من گرفته اند
اما من
گرداب به گرداب
از شوق رسیدن به کرانه موعود
توفان های هزار هیولا را طی خواهم کرد
پس زنده باد امید
چراغ ها ، چشم ها ، کلمات
باران و کرانه را از من گرفته اند
همه چیز
همه چیز را از من گرفته اند
حتی نومیدی را
پس زنده باد امید...
دوستان
یاسو یاد گرفتی قلب بزاری اخرش
علیرضا لامصب فکت خسه نشد لنتی
ما دو پیراهن بودیم
بر یک بند...
یکی را باد برد،
دیگری را
باران هر روز خیس می کند...
دوستان سپاس
سلام به کسانی که بیهوده دوستشان داشتیم ...
دوستان گلم
آقا یاسین گل
سلم به یاسین
سلام
سلام ..ولی بیهوده بیهوده هم نیستااا
سلام به شما یاسین عزیز.......................
می دانی، با هربار گفتن دوستت دارم ما سپر زمین می گذاریم، زره از تن بیرون می کنیم و راضی می شویم به رضای روزگار
به خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن.
بی دفاع برابر آنکه دوستش داریم می ایستیم در حالی که تنها پناهگاه مان همان دوستت دارم است و اگر این سنگر سقوط کند… آخ که اگر این سنگر سقوط کند...
#از کتاب سمت آبی آتش
اون وسطاش قشنگ بود...خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
مریم
دوستان
باز هم پریشان از خواب بیدار شدم. درد پاهایم حکایت از یک سرگردانی طولانی خبر میدهد. سرگردانی در یک بیابان بی پایان و سوزان. خشکی لب هایم عطش این بیابان رو نشان میدهد عطشی بی پایان که در جستجوی رطوبتی برای خشکاندن آن است. به دنبال گمشده ای که سالهاست در جستجوی آن هستم.بیابانی گرم و سوزان در وسط روز که خبر از بی رحمی آن میدهد و مردی که پاهای تاول زده اش را روی شن هایی از جنس آتش میگذارد و هر قدمی که برمیدارد از خود دور میشود تشنگی بیش از هر زمان آزارم میدهد گمان کنم بیشتر از هر زمان تشنه به دانستن راز این خواب باشم جایی که روز و شبش یک تناقض آزار دهنده را به رخ میکشد. گرمای روز که خون را بخار میکند و سرمای شبش استخوان را میشکند با خود فکر میکنم که شاید روزش یاد دوران وصال پر حرارت و سوزان و دوران جدایی پر از سرما و تاریکی.
و اما عشق ...
مانند چشمه ای در وسط بیابان سوزان که از دل زمین میجوشد و نه تنها مرحم پاهای تاول زده بلکه مرحمی بر روی دلمان است زندگی بدون عشق چیزی به جز سرگردانی در یک بیابان نیست...
#دلنوشته
روی دلمان است زندگی بدونآرفینچیزی به جز سرگردانی در یک ارداپ نیست...
درد پاهایم حکایت از یک سرگردانی طولانی دارد
به جز تو قلب خودم را به هیچ کـس نسپردم
توهم غمی به جهانم اضافه کردی و رفتی
دوستان
ای جانم هر جا مرم ستن از قلب در میان است
فوق العاده
من نمیخاستم که واست عادی شم
پرنسس
سوگند 
نشنیدم در اسرع وقت اوکیه
من نمیخواستم که واست عادی شم شاید عاشق شی بمونی پیشم هی مگه میتونم بی خیالت شم یه قدم دور شی نگرانت شم...!!!
من همین یک نفرم، در دلم امّا انگار
صدنفر مثلِ من از رفتنِ تو غمگینند..!
خوبه
به من گل ندع...فقط قلب 
دوستان عزیز
ز دست دیده و دل هردو فریاد/که هرچه دیده بیند دل کند یاد
از دور ریختن عقایدی که بمن تلقین شده بود آرامش مخصوصی در خودم حس میکردم – تنها چیزی که از من دلجویی میکرد امید نیستی پس از مرگ بود – فکر زندگی دوباره مرا میترسانید و خسته میکرد – من هنوز باین دنیایی که در آن زندگی میکردم، انس نگرفته بودم، دنیای دیگر بچه دردمن میخورد؟ حس میکردم که این دنیا برای من نبود، برای یکدسته آدمهای بی‌حیا، پررو، گدامنش، معلومات‌فروش چاروادار و چشم و دل گرسته بود – برای کسانی که بفراخور دنیا آفریده شده بودند و از زورمندان زمین و آسمان مثل سگ گرسنه جلو دکان قصابی که برای یک تکه لثه دم می‌جنبانید گدائی میکردند و تملق می‌گفتند – فکر زندگی دوباره مرا میترسانید و خسته میکرد.
#صادق هدایت
صادق هدایت
شاید یک دقیقه در زندگی عادی خیلی کم باشد ولی وقتی با افکارت در مبارزه هستی خیلیه. وقتی همه دور هم جمع میشوند جالی خالی ات بیشتر حس میشود نمیدانم چه اتفاقی می افتد که انسان در جمع هم احساس تنهایی میکند شاید به خاطر اتفاقی است که تا حالا به کسی نگفته ایم و آدرس آن اتفاق رو هیشکی بلد نیست .شاید عصر یک روز پائیزی اتفاقی افتاده و یا کسی از زندگی بدون اینکه دست به خاطراتش بزند بدون سر و صدا رفته.ذهن پریشانم قدرتمند تر از گذشته به من قدرت نمایی میکند. افکاری که از ته بن بست های مغز بیرون می آید و خیابانی خیس و خالی تو را به مبارزه می طلبد و دوست دارم هایی نگفته که به دل چنگ میزند. افکاری که در مغز رژه میروند و لشکری از قلب به سوی چشم ها به راه می افتد بغضی سرد که از اعماق وجود به درون رگ ها رسوخ کرده و خون را منجمد میکند و سیگاری روشن میشود و انسانی به فنا میرود. به راستی چه قدر باید تاوان بدهیم؟
#دلنوشته
مثل همیشه.خوب.وزیبا.
☆○•°•○☆
عالی بود
و تيمار دارى ات
کرشمه اى ميان زخم و مرهم ...
من سراپا همه زخمم
تو سراپا
همه انگشت نوازش باش...
انکار نکن خودت گفتی
من کی با تو حرف زدم که بخوام همچین جسارتی کنم هر کسی با اخلاق و رفتار و شخصیت خودش خاص و قابل احترامه درسته داداش یاسین بهترینه
و تو بهنام 
همین پرنیا صدبار سرکوفتتو بهم زده
بهنام کدوم دخترا؟
میخواستم ببوسمت، ايمان نمی گذاشت
ترس از فرشته های نگهبان نمی گذاشت!
می خواستم بغل کنمت تنگ و تنگ تر
اما لهیب شعله ی سوزان نمی گذاشت!
باید خدا که عاقل و خوب است، اینقَدَر
اعجاز توی طرز نگاتان نمی گذاشت!
یا سیب گونه های تو را کال میکشید
یا در دهانم اینهمه دندان نمی گذاشت!
مثل نمازهای قضایی شدم که تو
میخواستی بخوانی و شیطان نمی گذاشت!
میخواستم ببوسم و میخواستی، اگر
تردید توی دامن انسان نمیگذاشت!
میخواستم ببوسم و میخواستی، اگر تردید توی دامن انسان نمیگذاشت!
...
... 
عالی