شبکه اجتماعی دانشجویان صنایع

سلام جیگرتون اومد

دفتر یادداشت ها را بر می دارم. ورق می زنم. به یادداشتی بر می خورم که خاطره ای ست از هفده سالگی در ده باباکندی. برادرم در اداره ی بهداشت آن جا کار می کرد و من گاه به او سر می زدم. در یادداشتم نوشته ام که بالای تپه ای نشسته ام و داستانی از چنگیز آیتماتوف را تازه تمام کرده ام. جای خالی عشقی که تازه از آن رها شده ام چون دندانی که ساعتی پیش کشیده باشی زق زق می کند. در یادداشتم جمله ای ست که شاید آن روزها برایم خیلی جدی بود، اما الان مرا به خنده می اندازد: برایم مهم نیست او رفته است و دیگر سراغی از من نمی گیرد. مهم این است که عشقی را که آن قدر به آن نیاز داشتم با خودش برده است. من احتیاجی به خود او نداشتم. عشق او را می خواستم تا زندگی ام را پر کند و به آن معنی ببخشد. او کالای پر بهایی را به یغما برده است.

پشت درخت توت

یادمه هشت سالم بود
یه روز از طرف مدرسه بردنمون کارخونه تولید بیسکوییت!
ما رو به صف کردن و بردنمون تو کارخونه که خط تولید بیسکویت رو ببینیم
وقتی به قسمتی رسیدیم که دستگاه بیسکویت میداد بیرون
خیلی از بچه ها از صف زدن بیرون و بیسکویتایی که از دستگاه میزد بیرون رو ورداشتن و خوردن
من رو حساب تربیتی که شده بودم میدونستم که اونا دارن کار اشتباه و زشتی میکنن
واسه همین تو صف موندم
ولی آخرش اونا بیسکویت خورده بودن و منی که قواعدو رعایت کردم هیچی نصیبم نشده بود
الان پنجاه سالمه، اون روز گذشت ولی تجربه اون روز بارها و بارها تو زندگیم تکرار شد!
خیلی جاها سعی کردم که آدم باشم و یه سری چیزا رو رعایت کنم
ولی در نهایت من چیزی ندارم و اونایی که واسه رسیدن به هدفشون خیلی چیزا رو زیر پا میذارن از بیسکوییتای تو دستشون لذت میبرن
از همون موقع تا الان یکی از سوالای بزرگ زندگیم این بوده و هست که خوب بودن و خوب موندن مهمتره یا رسیدن به بیسکوییتای زندگی؟
اونم واسه مردمی که تو و شخصیتت رو با بیسکوییتای توی دستت میسنجند

سلام کیا آنلاینن اعلام حضور کنن

سلام من که لیست آنلاینا رو ندارم ساعت پنج و نیم صبح هست هرکی آنلاین دستاس بالا باشه