مشاهیر دلیجان

مشاهیر و مفاخر:
از مشاهیر‌این شهرستان نیز می توان به چند تن اشاره کرد:علی جاستی . ابوالعباس احمد دلیجانی
داود بن محمد . علی بن الحسین . علی بن محمد جاسبی . میر شمس الدین علی الحسینی الدلیجانی
سید عبدالهادی دلیجانی .ابوالحسن علیشاه کهکی . ملا مهدی نراقی. ملا احمد نراقی.ملا محمد نراقی
شاه صاحب جاسبی . میرزا ابوالقاسم نراقی . صدر راونجی .سلطان سید حسن خان . علی خان مزوشی
فخر الدین عراقی احسان نراقی . و‌هاتف دلیجانی.
آداب و رسوم :
عید نوروز:
مردم شهرستان دلیجان نوروز را همزمان و همگام با مردم سراسر کشورمان با شور و هیجان بسیار، جشن می‌گیرند و همه سعی در هر چه با شکوهتر برگزار کردن آن دارند.
هله هله :
یکی از رسوم گذشته در منطقه هله هله بود و به این صورت اجرا می‌شود که پنجاه روز به عید نوروز مانده، عده‌ای از جوانان در حالی که کیسه‌ای روی دوش خود دارند، جمع شده و یکی از آنها لباس زنانه پوشیده و دیگری به نقش تکه(بز نر) درمی‌آید و زنگوله‌های زیادی به کمر خود می‌بندد سپس در شهر به راه می‌افتند
و با سر و صدا و شادی چنین می‌خوانند:
هله هله هو هو یعنی صد روز به جمع آوری غله(گندم و جو) مانده است و اهالی شهر از خانه بیرون می‌آیند و هر چیزی در خانه دارند از قبیل کشک، روغن، آرد، کشمش، نخود، پول و ... در کیسه آنها می‌ریزند.

خانه تکانی:
از ۱۰ تا ۲۰ روز قبل از فرا رسیدن عید زنان به نظافت خانه و اثاثیه منزل می‌پردازند، تا غبار یک‌ساله را از سر و روی خانه بزدایند.
دربرخی از مناطق شهرستان زنان خاک سفیدی را که از دامنه کوه‌ها و دشت‌های اطراف می‌آورند با آب مخلوط کرده و با ملاقه به دیوارها و سقف خانه می‌پاشند تا سفید شود.

تدارک شب عید:
زنان با تهیه تنقلات و پخت شیرینی به استقبال نوروز می‌رفتند. از جمله این که گندم و شاه دانه و کنجد را بو داده با سنجد و گردو و هسته زردآلو و بادام که از قبل شیرین کرده بودند مخلوط کرده به عنوان تنقلات ایام عید استفاده می‌کردند.
باسلق، حلوا سلیجه، جوز قند نیز از شیرینی‌های عید نوروز است

عید دیدنی:
پس از چند ساعت از گذشت تحویل سال، عید دیدنی را شروع کرده و ابتدا برای عید دیدنی نزد پدر و مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ و بزرگان فامیل خود می‌رفتند، سپس به منزل همسایگان و اقوام و فامیل می‌رفتند، اشخاصی که در سال گذشته به دلیل از دست دادن عزیزانشان داغدار بودند نیز فراموش نشده و از آنان نیز دیدن می‌کردند و به هنگام عید دیدنی برای یکدیگر سالی خوب و پر خیر و برکت آرزو می‌کردند، همچنین به تازه عروس‌ها و تازه دامادها هدایایی از قبیل: پارچه، گوسفند، پول و ... می‌دادند که هنوز نیز این رسم ادامه دارد.

آش اسفندی:
در روز سوم نوروز زنان خانه‌دار دلیجانی اقدام به پخت آش اسفندی می‌کردند که در تهیه این آش بیش از ۴۰ نوع مواد استفاده می‌شد که از جمله آن استفاده از کلیه حبوبات است که بسیار پر طرفدار بوده و خواهان زیادی برای صرف و خوردن داشته است که اکنون متاسفانه فقط اندکی از زنان روش پختن آن را در نزد خود دارند.

هیدله بایی:
هیدله بایی، بازی‌ای بود که در اواخر اسفند ماه و پیش از نوروز برپا می‌شد.
پسرها و دخترها دست هم دیگر را می‌گرفتند و گرد هم می‌ایستادند و پس از آن که یکی استاد می‌شد
لی لی کنان و دایره‌وار می‌چرخیدند و اشعاری را که استاد می‌گفت و در این زیر هم ذکر شده است
را با گفتن هیدل پاسخ می‌دادند:
هیدل بایی/ هیدل دسد و تلایی / هیدل شیشه به دوشی /هیدل الی باشوشی(شوهرکنی)/هیدل
هیدل بایی/هیدل و پی در پی آنرا بازگو می‌کردند.

سیزده بدر:
مردم دلیجان روز سیزدهم فروردین را نحس می‌دانند و برای بیرون بردن نحوست از خانه، به دامنه کوه و دشت و صحرا می‌رفتند و بنا به میل خود ناهار را که بیشتر قرمه سبزی است و یا عصرانه که آش است را به همراه می‌بردند و پس از صرف ناهار به انجام بازی‌های محلی روی می‌آوردند.