شاعرانه های من

لحظه های شاعریه من لحظه هاییه که در
خیال تو سپری میکنم عاشق این لحظه های
شاعری ام ...

آنقدر قلم را رج میزنم آنقدر رویای
بودنت را می بافم آنقدر از تو می نویسم
تا شُهره ی این شهر شوی میدانم آخر
مردمان این دیار عاشقت می شوند اما من
توقع زیادی ندارم من به یک حضور ساده ات
هم قانع میشوم شاید بازهم طلایی نگاهت
شهر را روشن کرد شاید باز هم قرار را از
دلم ربودیپشاید بازهم برگشتی....