به سبکِ انسان های نخستین

به سبکِ انسان های نخستین
همدیگر را دوست داریم
بی صدایی
بی زبانی
بی حنجره ای
نگاه که می توانیم
نوازش که می دانیم
ما
دستِ هم را جدی تر می گیریم
جدی تر یکدیگر را در آغوش می فشاریم
با دست هایمان
اصلا جز ما کسی می تواند
با اشاره کسی را دوست داشته باشد؟