جوانی از عشیره گل سرخ

برای میلاد حضرت علی اکبر(ع) عبدالرحیم
سعیدی راد

برای میلاد حضرت علی اکبر(ع)
عبدالرحیم سعیدی راد

پيش از آن‌که دنيا شاهد طلوع چشمان تو باشد، نام زيبايت را همه پرنده‌هاي آوازخوان از بر بودند. خبر آمدنت را همه ابرهاي باران‌زا مي‌دانستند و شکوفه‌هاي انار نامت را به تبسم نشسته بودند. روزي که آمدي قطره‌هاي باران به شوق بوسيدن روي ماهت از ابرها سرازير شدند.

حُسن يوسف، از نگاه نرم تو به وجود آمد . با اولين خنده‌ات رودخانه‌اي از کلمات درزبان شاعران ولايي جاري شد. تو از عشيره گل سرخي و از همان اول از چهره‌ات معلوم بود که هيچ غنچه‌اي چون تو به رسول گل‌ها شبيه‌تر نيست.
تو آن گلي که ريشه‌ات ذرات خاک را به رقص مي‌آورد.

شک ندارم که عطر خوش کلام آسماني ات را شکوفه‌هاي بهار نارنج به عاريت برده‌اند. شمشادها به سرسبزي نگاه تو رشک مي‌برند. چشمه‌ها از شوق ديدار تو به جوش آمده‌اند. قامت سرو تو کجا و قامت نخل‌ کجا؟ که همه نخل‌هاي مدينه، راست قامتي را از تو آموختند. ماجراي خورشيد و فانوس قصه زيبايي توست و زيبايي يوسف کنعان!... هر چند خورشيد هم از مريدان چشمان پيامبرگونه توست. و چه خوش گفته‌اند که چهره آفتابي ات تفسير آيه «والشمس» است.

اي کسي که حماسه از نگاه تو پديدار شد!
هنوز هم مي‌شود از سنگفرش کوچه «بني هاشم»، صداي گام‌هاي جوان تو را شنيد. مي‌گويند از همان روزي که زاده شدي، نينوا چشم انتظار شنيدن اذان عاشقي از لب‌هاي ترک خورده تو بود. تو زيباترين و ماندگارترين قطعه جدا نشدني از واقعه عاشورايي. مي‌دانم! هيچ نقاشي تاکنون نتوانسته است شکوه حماسه تو را در آن ظهر سرخ رنگ به تصوير بکشد.
حالا در روز ميلاد تو فانوس عاشقي به دست گرفته‌ايم و کوچه‌هاي دل را به نام تو آذين بسته‌ايم و به همديگر شادباش مي‌گوييم