واژه‌هایم به طواف چشمان تو آمده اند.

می دانم! دورهای باطلی زده ام. اما تو همچنان مرا و واژه‌های سر به گریبانم را می بخشی. بگو که از سر تقصیراتم گذشته ای!...
پاهایم در گل مانده اند. مگر تو دستم را بگیری و از این سرگردانی نجات بدهی...
خودت که می دانی تو که باشی درخت‌های انار و گل‌های تبریزی برایم دست تکان می دهند و صدای خنده ی نهرها، حتی کوه‌ها را هم به رقص در می آورد. اما بی تو ...