برای فرمانده شهید بهمن دُرولی

اهل تقوا و اهل مسجد بود اهل شبهای قدر
در رمضان چشم‌های نخفته اش بودند شرحی
از چشمه سار «المیزان»

دلش از جنس آب و آیینه
دست الطاف عشق همراهش
می درخشید در قنوت نماز
اشک او روی صورت ماهش

«بهمن» از ابتدای زندگی اش
سخت می خواست «دُرولی» باشد
با علی از غدیر پیمان بست
سعی اش این بود، چون علی باشد

در مسیر جهاد علم و عمل
از جوانان خوب و شاخص بود
درس و کار و تلاش در میدان
پیش از اینها ولی مهندس بود

گر چه می خواند درس دانشگاه
او خود استاد «علم و صنعت» بود
در سرش شور جبهه های نبرد
در دلش طالب شهادت بود

لشکر هفت و روزهایی سخت
جبهه بود و بلندی عزمش
مثل طوفان وزید از هر سو
عشق باریده بود بر رزمش

جبهه «فاو» و صحنه های نبرد
اتفاقی شگفت رخ می داد
خوب در یاد‌ آسمان مانده ست
بیست روزی که رفت از خرداد

سوت خمپاره ای رسید از دور
در دل خاک تیره چاک افتاد
گرد و خاکی بلند شد، اما
بهمن دُرولی به خاک افتاد

سنگ قبری عجیب، از او ماند
راه سبزش هنوز پا برجاست
هر سحر روی گونه ی خورشید
ردی از خون سرخ او پیداست

*بهمن درولی همان شهیدی است که وصیت کرده روی مزارش به جای نام با انگشت روی سیمان بنویسند:
"پر کاهی تقدیم آستان قدس الهی"

سعیدی راد