صحیفه جعفری.

اهمیت جایگاه مذهبی و اجتماعیسادات علوی در جهان اسلام و ایران باعثگشته است تا طیف وسیعی از مناسبات و جنبشهای اجتماعی در جهان مزبور حول محورایشان صورت پذیرد. گذشته از نقش بارزمدارس و مساجد جامع در تمرکز حیات فکری ومذهبی شهرها، ارادت به سادات و مزاراتایشان به عنوان نماد برجسته ای از علایقو عواطف مذهبی مردم، گونه دیگری ازنهادهای دینی را در حیات مدنی جوامعاسلامی یعنی مزار امامزادگان رقم زدهاست.این مسأله خود تأثیر بسزائی در شکلگیری شاخة مهمی از ادبیات اسلامی مشتملبر ک

تب ساب و مزارات داشته است. محمد بن علیبن عبیدالله بن احمد شعرانی بن علیعُریضی بن امام جعفر صادق (ع) که در افواهمردم یزد مشهور به امامزاده جعفر است،بزرگترین امامزادة یزد به شمار می رود.صحیفه جعفری جزئی از یک مجموعة خطّیمتعلّق به کتابخانة مجلس شورای اسلامیبه شمارة 8867 است. این نسخه در ابعاد 4/12×8/18 و شامل 37 جزء متفاوت در قالب 152 برگ میباشد. نسخة مذکور مجموعة اوراق و رسایلپراکنده ای با کتابت های مختلف مربوط بهسده های دهم تا سیزدهم هجری بوده که بهصورت یک جلد کتاب خطّی صحافی شده و درسال 1344 هجری شمسی توسط کتابخانه مجلس ازمرحوم سید محمد مشکوة ابتیاع شده است.این رساله در روزگار شاه طهماسب صفوی ( 930– 984 ق) به سال 962 توسط شخصی از ساداتنوربخش به نام محمد بن ناصرالحقّ بن سعدالحقّ بن محمد حسینی کاظمی تألیف شدهاست. از احوال مصنّف صحیفة جعفری اطلاعروشنی در دست نیست. جز این که با توجه بهنامش از سادات نوربخش بوده است.صحیفةجعفری در قالب پنج صحیفه تدوین شده استکه نسخة حاضر تنها دربردارندة مقدمه وبخشی از صحیفه اول است. مصنّف در مقدمةخویش ضمن اذعان به انعکاس احوالامامزاده جعفر و مزار وی در تاریخ یزدجعفری در روزگار شاهرخ تیموری در سال 845، عدم نگارش اخبار عمارات و تعمیراتی کهپس از تاریخ مزبور برای مزار اینامامزاده صورت پذیرفته را خاطر نشانساخته است.خاصه آن که بنا بر اظهار ویمزار امامزاده پس از چندی پریشانی و بیسامانی به یمن توجهات مخدوم او شاه نعمتالله یزدی شاهد نهایت رونق و آبادانیبوده است.