ساکت و آرام

هر عهد که با چشم دل انگیز تو بستم

امشب همه را چون سر زلف تو ، شکستم


فریاد زنان ،‌ ناله کنان عربده جویان

زنجیر ز پای دل دیوانه گسستم


جز دل سیه ای فتنه گری ، هیچ ندیدم

چندان که به چشمان سیاهت نگرستم


روییده ی سرزنده ی عشق و هوسم را

در گور نهفتم به عزایش بنشستم


می خوردم و مستی ز حد افزودم و آنگاه

پیمان تو ببریدم و پیمانه شکستم


عشقت ز دل خون شده ام دست نمی شست

من کشتمش امروز بدین عذر که مستم


در پای کشم از سر آشفتگی و خشم

روزی اگر افتد دل سخت تو به دس